Naam van Theodorus C. Dieker alsnog aangebracht op oorlogsmonument in Borculo

Op initiatief van mevrouw Oda Weijers (oomzegger) en mede op advies van de Historische Vereniging Borculo en het 4-5 mei comité Borculo heeft de gemeente besloten om alsnog de naam van Theodorus C. Dieker op het oorlogsmonument aan de Burgemeester Bloemersstraat in Borculo aan te brengen.

Theo Dieker is oorlogsslachtoffer geworden net 2 dagen voor het einde van de Tweede Wereldoorlog. Hij is rond die tijd als vermist opgegeven. Eind 1950 is pas de akte van overlijden getekend en wist de familie wat er gebeurd was.

Wethouder Arjen van Gijssel: “Graag gaven wij gehoor aan het verzoek van de familie om de naam van Theodorus C. Dieker op het monument aan te brengen. Een bijzonder en uitzonderlijk verhaal dat de naamsvermelding op het oorlogsmonument meer dan rechtvaardigt.”

Mevrouw Oda Weijers: “De ouders van Theo, mijn opa en oma, hebben tot hun dood in Borculo gewoond. Ook zijn zus woonde in Borculo. Elke keer als zij haar ouders bezocht kwam zij lopend per fiets of met de auto langs het monument. Altijd keek ze naar de lege plek onderaan aan één van de zijdes en dacht: daar moet Theo staan. Wat fijn dat op de lege plek nu zijn naam staat. Een naam die niet vergeten mag worden. Het heeft grote betekenis voor ons als familie.”

Het bijzondere verhaal van Theodorus C. Dieker
Theo Dieker, volledig Theodorus Carolus Dieker geboren 16-06-1924 te Vierlingsbeek, is op 03-04-1944 gearresteerd in Diepenheim met de aanklacht werkweigering. Hij had echter kort daarvoor een operatie aan zijn blindedarm ondergaan en was aan het herstellen. Hij was assistent slager. Hij was pas 19 jaar. Hij is kort overgebracht naar een klein kamp in de buurt van Arnhem en daarna overgeplaatst naar kamp Amersfoort. Hij is van 17-04-1944 tot 08-09-1944 daar geweest. Daarna werd hij overgeplaatst naar kamp Neuengamme. Dat was geen vernietigingskamp maar een werkkamp. Veel gevangenen gingen daar echter dood aan de zware arbeid en de onmenselijke omstandigheden. Van 18 april tot 26 april zijn de gevangenen getransporteerd naar de Lübeckerbocht. Daar lagen op dat moment 3 schepen waaronder de Cap Arcona. De Duitsers wilden alle bewijzen van kamp Neuengamme vernietigen. Door een communicatiefout zijn de 3 schepen gebombardeerd door de geallieerden. Zij dachten dat er Duitsers aan boord waren die het land wilden ontvluchten in verband met het dreigende einde van de oorlog. Met een bericht dat er gevangenen aan boord waren is niet goed omgegaan. De boot waarop Theo zich bevond was de Cap Arcona. De boten zijn gebombardeerd en heel veel mensen zijn verdronken of verbrand. Zij die konden ontsnappen zijn tijdens hun vlucht doodgeschoten. Dit is nog steeds een van de grootste maritieme rampen ooit. Deze ramp vond plaats op 03-05-1945, 2 dagen voor het einde van de oorlog in Nederland. Hij is rond die tijd als vermist opgegeven. Pas op 21-12-1950 is de akte van overlijden getekend en wist de familie eindelijk wat er gebeurd was.

Zij hebben al die tijd, misschien tegen beter weten in, gehoopt dat hij nog terug zou komen. Hij was 20 jaar. De ouders van Theo, hebben tot hun dood in Borculo gewoond.